Een niet zo denderend hotel, vol met bejaarde australiers op vakantie. Dat betekent alle voedsel in buffetvorm. Niet echt gezellig. Vandaag al vroeg zeer warm. De boottocht die we wilden maken, ging nog niet. We zijn toen zelf op pad gegaan, en hebben de Geikie Gorge op eigen gelegenheid bekeken. Eerst een lang pad langs de rivier, maar toen kwamen we er dichterbij. Heel erg mooi. De witte uitslag op het gesteente laat zien hoe hoog de waterstand vroeger was. Teruglopend meenden Frank en Hanneke een kortere route te kunnen nemen: helaas dwars door een distelveld. Op zich niet erg maar ze laten zich zo slecht verwijderen uit sokken en broeken! Geert had het gewone pad genomen en stond ons wel een beetje uit te lachen.
Doorgereden naar Halls Creek, onze volgende pleisterplaats. Vanaf nu zijn we overal twee nachten. De tussenliggende dag is dan helemaal beschikbaar voor leuke activiteiten en bezoek aan bezienswaardigheden.
Onze kamer in het hotel was nog niet klaar. Daarom maar even rondgekeken op het dorpsplein. Er is hier bijna geen leven op straat overdag. Dat zal wel met de warmte te maken hebben.
Het hotel heeft een heuse sportsbar, waar het uiteindelijk leuk toeven is. Ook een prima zwembad. We keken er al snel wat anders tegenaan. De Taise kok heeft voor ons allerlei lekkers gemaakt en na een aantal ronden op het poolbiljart gespeeld te hebben, was het bedtijd.
23 april, Halls Creek
Allemaal heerlijk geslapen! Na het ontbijt op pad in de richting van de Wolve Creek Meteror Crater. Onze 4WD kwam uitstekend van pas: 150 kilometer heen en later ook weer terug over onverharde paden. Deze metorietinslag heeft onder meer een rol gespeeld in de tweede IJstijd, en schijnt ook iets te maken te hebben met het bestaan van dinosaurissen. Hij is er dus al heel lang geleden ingeslagen. Midden in de Sandy Dessert, waar wij dus doorheen moesten om er te komen.
De krater zelf heeft een omtrek van 400 meter. We zijn over de rand geklommen en naar het midden gelopen. Indrukwekkend!
Op de weg heen hadden we al een paar auto's gezien die gewoon achtergelaten waren. Een uitgebrand en de ander zonder wielen en helemaal gestript. Geert moest bij deze laatste toch even op onderzoek uit en vond op de achterbank nog een Aboriginal bijbel. Even in de verleiding gekomen om die mee te nemen, maar toch maar niet gedaan (eerbied).
Teruggekomen in het hotel hebben we nog een paar uur heerlijk kunnen relaxen aan de pool. Boekje erbij, biertje erbij: uitstekend!
Ook onze bejaarde vrienden lieten zich weer zien. Er ontstaat haast een band met enkele mensen uit deze groep.
Wederom lekker Thais gegeten, een wedstrijdje op het poolbiljart gespeeld (Hanneke dik verloren) en naar bed!
24 april Halls Creek richting El Questro
Vandaag weer een verplaatsingsdag. We rijden van Halls Creek naar Kunnenera. Ongeveer 500 kilometer. Onderweg reden we regelmatig door brandende gronden. Dat doen ze hier met opzet: door oud gras weg te branden, ontstaat nieuwe vegetatie voor het vee. Hier lopen overal koeien los. Ze worden eens per jaar gevangen en uitgevoerd naar Azie en Japan. Om die kuddes van gras te voorzien, moet er soms nieuw gras komen. Het branden zorgt er ook voor dat de kuddes min of meer bij elkaar gebracht worden (bijeendrijven). Dat vergemakkelijkt het vangen.
We zijn vandaag op weg naar El Questro. Een enorme koeienfarm (meer dan 500 hectares groot). Dit is the place to be in de Kimberleys. In de loop der jaren is het niet alleen een cattle station maar ook een toeristisch centrum geworden. De naam El Questro is door de oprichter aan zijn bedrijf gegeven. Vermoedelijk komt de naam in zijn jeugdboeken voor. Want hier is een spaanse naam natuurlijk een bijzonderheid.
Bij aankomst direct een full-day-tour voor de volgende dag geboekt. We overnachten de komende twee nachten in een zogenaamde tented-cabin. Een wel erg luxe huisje op palen, met vaste wanden en vloer, maar waar een tentdoek in tweevoud over heen is gehangen. Zonder airco, maar door het tentdoek erg aangenaam om in te verblijven. Een luxe badkamertje maakte het geheel 'af'. Het Emma Gorge Resort, waar wij dus verblijven, ligt ongeveer 25 kilometer vanaf het begin van de farm, midden in de bush. De township El Questro zelf ligt nog eens 25 kilometer verderop.
's Middags hebben we nog een bezoek gebracht aan de township en kregen we het advies om vooral ook te kijken bij Branco's Outlook. Na een te gekke rit (diepe ravijnen, diepe rivieren die we over moesten, maar ook letterlijk door met het water tot aan onze deuren) kwam de beloning met een spectaculair uitzicht over de rivier!
In het gezellige resort 's avonds heerlijk gegeten! De mensen hier komen overal uit Australie vandaan. El Questro is een beetje een 'way of life'. Jong en oud komt hier werken, soms om een heel andere richting aan hun leven te geven, soms om in korte tijd redelijk wat geld te kunnen verdienen. Maar wat opviel was dat ze allemaal zeer betrokken bij hun werk en het Station waren. Ze waren er echt trots op om hier te mogen zijn.
25 april. El Questro.
Al vroeg kwam Micko, onze private guide ons halen. Doordat het nog vroeg in het seizoen is, waren wij de enige gasten die hij deze dag mee nam. Een private guide zogezegd. We startten met een wandeling naar en door de El Questro Gorge. Prachtig in de schaduw met allermaal bijzondere palmbomen in de kreek zelf. Halverwege de totale trip hebben we gezwommen en toen teruggekeerd. Er stond nog meer op het programma. Namelijk: een bad in de Zeebedee Springs. Bij een private tour hoort een exclusief verblijf in deze warmwaterbronnen. Toen we er aankwamen, verzocht Micko de bezoekers die er al waren, weg te gaan, opdat wij drieeen in alle rust er konden badderen (ja ja, net celebs. Een beetje decadent is het wel, maar het hoort erbij). En het had ook wel wat. Water van 31 graden, en alleen wij drieeen daar. Super!
Micko leverde ons tenslotte af voor de lunch in de township. En in de middag stond nog een boottour naar en door de Chamberlain Gorge op het programma. Met als bijzonderheid de 'spuugvisjes' zoals wij ze noemen. Vissen van 20 cm, die vanuit het water ineens een straal water naar boven schieten. Dat doen ze om prooien uit de lucht en in het water te schieten. Zo komen ze aan hun eten. Maar alles zien ze aan voor prooi. Dus ook Geerts camera, om je hand als die buiten boord hangt. Lachen gieren brullen om de effecten!
Om de dag maar in stijl te besluiten, kregen we op de terugweg nog champagne en vers fruit.
De dag besloten met een voortreffelijk diner op het zalige terras van ons resort. Morgen moeten we dit heerlijke oord helaas al weer verlaten!
26 april. Van El Questro naar Kunnenura.
Een korte rit en daarom hebben we nog maar een gorge, de Emma Gorge, van El Questro Station 'gedaan'. Mooi! Maar wel helemaal in de zon en de hitte. Ruim twee uur heen en terug. Beloning: een supermooie waterval met een groot zwemmeer eronder. Dat konden we natuurlijk niet laten schieten..
Na een lunch in ons resort eindelijk vertrokken. We waren zo in Kunnunura. Een eenvoudig hotel. Wel een beetje tegenvallend na de luxe van de afgelopen dagen.
Een tour voor de volgende dag geboekt: een bezoek aan de Bungle Bungle, ofwel Purnalullua National Park.
Gegeten en vroeg naar bed.
27 april Bungle Bungles!
Al vroeg opgehaald en naar het vliegveld vervoerd. Want dat gaan we vandaag doen: met een vliegtuig, te voet en per helicopter een bezoek brengen aan de meest spectaculaire plaats voor Aboriginals: de Bungle Bungles. Ook nu is het nog vroeg in het seizoen. We waren ook nu dus met z'n drieeen. Gedurende een uur vlogen we met een Cessna 207 Skywalker over Lake Argyle (het op een na grootste meer van Australie) naar de airstrip bij de Bungle Bungles. Prachtig uitzicht. Deze bungle bungles zijn net buienkorven. Een enorm zandplateau (160 miljoen jaar oud) is in de loop der tijd door erosie en andere weersinvloeden afgeslepen tot de ronde vormen die doen denken aan een bijenkorf. Door de verschillende steenlagen (zandsteen en gravel) hebben ze afwisseld donkere en lichtere kleuren in laagjes. Een indrukwekkend geheel. Na onze aankomst hebben we te voet een bezoek gebracht aan dit fantastische natuurverschijnsel. Inclusief lunch in Cathedral Gorge. Helaas was Frank door het vliegen behoorlijk air-sick geworden, en beleefde hij niet veel lol aan onze wandeling en lunch. Gelukkig trok het later weer bij.
Na de drie uur durende wandeling en lunch kwamen we weer terug bij de airstrip. We konden direct instappen in een open helicopter (geen deuren). Goed vastgegordeld maakten we vervolgens een halfuur durende vlucht pal over de Bungle Bungles. Onbeschrijfelijk mooi! We willen nu zelf ook een helicopter aanschaffen...
Met onze Cessna werden we anderhalf uur laten keurig afgeleverd op het vliegveld van Kunnunera. Maar eerst hebben we nog even een diamantmijn van boven bekeken.
Moe maar voldaan kwamen we terug in het hotel. Niet veel meer gedaan, na zo'n indrukwekkende dag!
28 april, van Kunnenura naar Katherine.
De dag staat vandaag in het teken van de 'K'. Maar je kunt ook zeggen dat we een Kater hebben. Niet van de drank, maar wel van de fantastische dag gisteren bij de Bungle Bungles. Want wat je dan direct erna doet, alles staat toch een beetje in de schaduw van die dag (en van de dagen ervoor). Katherine is een bijna verplichte tussenstop tussen El Questro en Darwin. Je kunt het niet in een dag berijden. Maar Katherine zelf is niets. Troosteloos. Maar misschien ook hebben we dat gevoel omdat we na anderhalve week natuur wel een beetje gorge- en National Parken-moe zijn. We vinden het in ieder geval een plaatsje van niets, en er blijkt ook nog heel weinig te doen te zijn (afgezien van wederom een gorge, een national park enz). Wel een goed hotel met prima zwembad. 's Avonds in het hotel gegeten. Dat zullen we de volgende avond niet meer doen, nemen we ons voor.
29 april
Eigenlijk begon dit als een K-dag. Het hotel was niet alles, maar dat wisten we al. Toen naar de Cutta-Cutta grotten geaan. Komen we daar aan, gesloten voor 1,5 uur. En het was bloedheet, dus wachten was ook geen optie. vervolgens naar de hotsprings, maar in Australie hebben ze niet echt van duidelijke wegbewijzering gehoord. Dat duurde dus even voordat we deze gevonden. Maar daarna was het leed snel geleden. Door Katherine stroomt de Victoria-rivier. In het midden van de stad zijn er echter een paar warmwater-bronnen, die zich aan deze rivier toevoegen. In een soort kreek (wel enigzins gecultiveerd) hebben we daar heerlijk van kunnen genieten. Warm water van zo'n 31 graden. echt lekker. En eigenlijk midden in de stad. Daarna lekker een broodje bij de lokale subway gegeten. Ook lekker, en zeer aardige bediening. Toen op jacht gegaan naar een Aborginal painting. En Hanneke zou Hanneke niet zijn als ze eigenlijk al niet helemaal wist wat ze wil, dus maakt het zoeken een stuk makkelijker (niet dus). Dus na 3-4 winkels annex galleries af te zijn gelopen kon ze nog steeds niet kiezen. Wat natuurlijk prima is als er niets echt van je gading bij zit. Maar de dame van de laatste gallerie liet het er niet bij zitten en bleef maar komen. We hadden er 1 gezien, maar die was al verkocht. En toen, ja hoor, bingo, een hele mooie, krachtige. Echt prachtig. En dat was dat. Deze is onderweg naar Nederland (John, hij wordt bij jou bezorgd in de winkel! Alles is al betaald). 's Avonds nog lekker gegeten en dat maakte het uiteindelijk toch tot een geweldige dag! Zo zie je maar.
donderdag 1 mei 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Geweldig om jullie verhalen te lezen.
Ik ben best een beetje jaloers. Klink allemaal geweldig.
Fijn dat je een doek hebt gekocht Hanneke.
Ik zou zeggen ga zo door!!
Een reactie posten