Tom Price tot en met Broome

Donderdag 17 april

‘s Ochtends eerst lekker buiten ontbeten. Het is hier een heerlijke camping, met leuke mensen. Daarna om 9.30 uur verzameld bij het lokale visitors centre voor een toer door de lokale ijzermijn. In het visitors centre werkt ook net een Nederlandse vrouw die 10 jaar geleden tijdens het backpacken een Australier tegen het lijf gelopen is. Haar man werkt nu ook voor de lokale mining company. Ze heeft vroeger zelf, in een andere plaats en voordat ze kinderen had , op de vrachtwagen gereden voor een andere mining company. En dat betaalt goed want mining is big business vandaag de dag, vooral door de vraag naar ijzer vanuit China.
Hieronder een paar weetjes over deze mining company:

Verdiensten en sec arbeidsvoorwaarden:
• Vrachtwagenschauffeur: 80.000 aanvang, max 120.000
• Huis van de zaak: 4 slaapkamer, 2 badkamers, zwembad, huur: 340 dollar permaand (ca 210 euro)
• bedrijf betaalt gezondheidszorg en dental care
• 12,5 uur diensten (3 dagen, 1 dag vrij, 3 nachten, 6 dagen vrij)

Over de mijn:
• Ijzer in Tom Price ontdekt in 1962
• Eerste lading ijzer kwam in 1966 uit de mijn.
• In de mijn zelf werken 800 man
• In totaal voor het bedrijf ca 4.000
• Ijzergehalte in het gesteente:
< 60% onbruikbaar
60-70%: rdelijk
> 70%: heel goede kwalitiet
• Toen men begon had Tom Price de hoogste berg in Western Australia. Nu is de top ca 100 meter lager.

Trein:
• 230 wagons (altijd even paar),
• Elke wagon heeft een capaciteit van ca 100 ton
• Volgeladen trein weegt 30.000 ton
• Iedere trein heeft 2 locs voor en 3 erachter
• Een gemiddelde trein is 2,4 km lang
• Per dag vertrekken 3-4 treinen naar de kust, via een prive spoorlijn

Grote laadbak (zie foto’s)
• 6 banden
• band even hoog als een bus
• 1 band kost 100.000, gaat ca 70.000 km mee (ong. 9 maanden)

Al met al zeer interessant. Daarna doorgereden naar het Karijini National Park. Daar verlieten we de verharde weg om over zo’n enorm rode stoffige weg te rijden. Dat hebben we geweten en kunnen we ook zien. Onze campervan, die eerst wit was, is nu aan alle kanten oranjeachtig en zelfs binnenin zit het stof overal. Eerst naar de Weano-gorge gereden. Prachtig hoe de natuur hier zijn sporen door de aarde heeft getrokken met beneden een samenkomen van kleine rivieren. De aarde is overal rood (geoxideerd ijzer) en met de groene begroeiing als strepen erover heen is het maginfiek om te zien. Het weer is nog steeds prima. Zon, zon, zon en zo’n 35 graden. Daarna doorgereden naar Dales gorge, waar natuurlijke pools en watervallen zijn. Mooi om te zien van bovenaf, maar om in dit weer de klim naar beneden en dan weer omhoog te maken, een andere keer dan maar. Je moet toch een reden hebben om weer eens terug te komen, niet waar? ☺. Bij het verlaten nog een wilde Dingo tegen gekomen.
Daarna doorgereden naar Dales Camp, een plaats daar vlakbij waar je kunt camperen , maar very basic. Maar ja, de camper heeft alle gemakken die we willen dus geen probleem. Midden in de bush bush gezeten tot de zon onder was. Eten gemaakt, en aangezien we niet zoveel stroom hadden lag Hanneke al om 20.30 uur in bed te ronken, deed Geert onder het mom van naar muziek te luisteren vast een voorslaapje en hield Frank het gereedmaken van foto’s voor plaatsing op het web maar om 21.30 uur voor gezien. Een vroeg nachtje dus. Nog even offiicieel ingeluid door het gehuil van een Dingo vlak voor de campervan.












Vrijdag 18 april
Vandaag maken we voor een groot deel al de laatste etappe naar Broome, waar we de camper zullen verwisselen voor zo’n stoere 4WD! Vroeg op, en na een ontbijt in de vrije natuur verlieten we om 7.30 uur het Karijini NP. Een prachtig gebied! De rit ging voornamelijk nog door het ertswingebied. Weinig verkeer, dat hier en daar toch helaas slachtoffers vergt; we zagen enkele koeien dood op de weg liggen. En een gecrashte 4WD waar niemand meer in zat. Je slalomt eromheen en verder ga je. Benzine is een belangrijk goedje hier, en Geert en Hanneke besloten – ondanks bedenkingen van Frank – dat we het volgende station (Pardoo Station) wel konden halen. Er stond nog een benzinepomp op de kaart ingetekend. Al met al begon het uiteindelijk toch wel te knijpen maar gelukkig, daar stond het bord al: Pardoo Station. 13 Kilometer het land in, over zo’n verhard pad! Aan het einde van dit pad zat het hek van Pardoo Station: een cattlefarm met inderdaad een benzinepomp. Ze keken vast wel raar op, want toeristen op doorreis kwamen er niet vaak. Wel kun je er kamperen, maar daar kwamen wij niet voor. De sleutel van de pomp was eerst niet te vinden, maar gelukkig uiteindelijk wel. Want we konden beslist niet ver meer, met het restantje benzine dat nog in de tank zat. Heel erg aardige mensen daar, waren graag bereid tot praten. Hun Station is een koeienfarm van maar liefst 500.000 ha. En dan zijn ze nog een kleine farm, aldus de dame aan de pomp. Hun buurman is 3 x zo groot.
Na afgerekend te hebben konden we onze weg vervolgen; eerst dus weer 13 kilometer over dat verharde pad. Iets verderop langs de highway kwamen we het gelijknamige benzinestation tegen, dat Geert en Hanneke op de kaart hadden gezien…. Toch een leuke ervaring rijker, maar wel een die wat meer tijd in beslag namen dan een gewone tankbeurt.

In Tom Price had de Nederlandse (Groningse) mevrouw ons al gemeld dat 80 Miles Beach een prachtige overnachtingsplek voor ons zou zijn. Dan hadden we nog 350 kilometer te gaan voor we in Broome zijn. Inderdaad, een prachtige plek, aan een heel mooi breed strand. Het pas ernaar toe was weer zo’n rood verhard pad. Wel heel erg ‘wasbordachtig’ en – hoewel geschikt voor ons soort vervoer – is het toch comfortabeler per 4WD schatten wij zo in. Maar we hebben ‘s middags naar de zee gelopen (wel erg ver lopen want het was eb. Af en toe zaten we tot ver over onze enkels in de modder, wadlopen in Australie dus). Daarna aan het strand gelegen.
Daarna hebben Geert en Frank de buitenkant van de camper gewassen (we konden hem zo vuil niet in leveren, vonden we). Hanneke nam de binnenkant voor haar rekening. Oude tijden herleven (rolverdeling)! ‘s avonds vroeg naar bed gegaan.




Zaterdag 19 april.
Helaas, de laatste dag van ons camper-deel van deze reis. We waren om 12.00 uur in Broome en hebben daar onze witte 4WD opgehaald en de camper achtergelaten. In Broome hebben we tot maandag een appartement in een resort. Echt heel sfeervol. Met een prachtig zwembad. We hebben een meer dan royaal balkon. Het is wel warm, maar niet vochtig. ‘s Middags eerst maar even wat boodschappen gedaan: in no-time werd de plaatselijke kledingwinkel ‘geplunderd’ omdat heel veel kleding in de aanbieding was: men schakelt hier om naar winterkleding (iets dikker material dan de zomerkleding, maar verder is alles hetzelfde). T-shirts, bermuda’s voor Geert en Frank en sportkleding en zwempak voor Hanneke. Oh oh, wat zijn we weer goed geslaagd en dat voor dat geld (…).


Pal voor ons appartement staan twee BBQ’s. Daar hebben we dankbaar gebruik van gemaakt. Er stond nog een echtpaar te BBQ’en, en dan heb je vanzelf aanspraak. Voor dat we deze dag besloten, hebben we de films van Geert bekeken op de TV hier. Je kunt je niet voorstellen dat de beelden van Melbourne dik twee weken geleden gemaakt zijn. Het lijkt al zo veel langer geleden.
Voor de verandering eens een keer op normale tijd naar bed gegaan. Morgen gaan we deze berichten proberen te versturen, want in ons resort is geen internetverbinding (vreemd maar waar).
CHEERS!